پمپ های آبی گریز از مرکز

پمپ های آبی گریز از مرکز

پمپ هاي گريز از مركز داراي دو امتياز برجسته مي باشند: اولاً جريان مايع در آن ها يكنواخت است. ثانياً اگر لولهء خروجي پمپ

مسدود يا تنگ شود، فشار زيادي كه براي ساختمان پمپ مضر باشد توليد نكرده و بار آن به اندازه اي نمي رسد كه موتور محرك

پمپ را از كار بيندازد .

براي بكار انداختن پمپ بايد هميشه محفظه آن را از مايع مورد پمپاژ پر نموده و هواي محبوس در محفظه راخالي نمود.

اين عمل را آبگيري  Priming مي نامند.هرگاه پمپ در سطحي پايين تر از مخزن حاوي مايع مورد استفاده واقع شود، لزومي به

آبگيري نخواهد بود .به اين علت كه محفظه پمپ همواره پر از مايع بوده و در نتيجه محفظه خالي از هواست ساختمان پمپ هاي

گريز از مركز در ابتدا بسيار ساده بوده و فقط شامل پره، پوسته و محور بودند و ليكن به علت نياز روز افزون به اين پمپ ها، به سرعت

تكامل يافته و ساختمان آن ها پيچيده تر شد و قطعات ديگر به آن ها افزوده شدند از قبيل رينگ هاي سايشي، لایه هاي آب بندي،

پره هاي ثابت براي هدايت بهتر آب در خروج از پره متحرك و ورود به محفظه حلزوني و غيره.

مقاومت پمپ های گریز از مرکز :

چون پمپ هاي مذكور توانايي مقاومت در برابر فشار بالا را ندارند ، معمولاً به منظور انتقال اوليه سيال ازنقطه اي به نقطه اي ديگر

بكار گرفته مي شوند . به عنوان مثال پمپ هاي گريز از مركز در سيستم هاي آبرساني مورد استفاده قرار مي گيرد .

در اين پمپ ها بدليل وجود لقي زياد بين پره هاي دوار و پوسته آنهاِ ، ميزان جريان خروجي پمپ علاوه بر سرعت دوراني محور ،

به مقدار مقاومت خارجي سيستم نيز وابسته است و سيال تمايل دارد در جهتي حركت كند كه با مقاومت كمتري مواجه گردد .

ميزان جريان خروجي با افزايش مقاومت بار كاهش يافته و حداكثر فشار در هنگام مسدود بودن خروجي حاصل مي شود

( دراين حالت جريان خروجي به صفر خواهد رسيد ) به همين دليل بمنظور پمپ نمودن آب شهري و صنعتي از پمپ هاي گريز از مركز

استفاده ميگردد زيرا در مواقع حداكثر مصرف ، فشار به حداقل رسيده و در زمان هاي حداقل مصرف ، حداكثر فشار قابل دسترس ميباشد .