موتورهای ترکیبی در ماشین های بخار

موتورهای ترکیبی در ماشین های بخار

یک روش برای کاهش میزان از دست دادن انرژی به یک استوانه بسیار طولانی در

سال 1804 توسط مهندس بریتانیا آرتور وولف اختراع شد، که موتور ترکیبی با فشار

بالا Woolf خود را در سال 1805 به ثبت رساند. در موتور ترکیبی، بخار با فشار بالا از

بویلر در یک سیلندر فشار بالا (HP) و سپس وارد یک یا چند سیلندر پایین تر فشار

(LP) می شود. گسترش کامل بخار در حال حاضر در سراسر سیلندر چندگانه رخ می دهد،

به طور کلی کاهش دما در هر سیلندر به طور قابل توجهی کاهش می یابد. با افزایش بخار

در مراحل با محدوده دمایی کم (در هر سیلندر)، مسئله کارآیی تراکم و دوباره تبخیر

(در بالا توضیح داده شده) کاهش می یابد. این باعث کاهش میزان گرمایش و خنک سازی

سیلندر و افزایش کارایی موتور می شود. با تنظیم سیلندرهای متعدد، تغییرات گشتاور

می تواند کاهش یابد. برای به دست آوردن کار برابر از سیلندر فشار پایین نیاز به حجم

سیلندر بزرگتر به عنوان بخار اشغال حجم بیشتر است. بنابراین، سوراخ، و در موارد نادر

سکته مغزی، در سیلندرهای کم فشار افزایش می یابد، و در نتیجه سیلندر های بزرگتر

می شود.

موتورهای دوگانه 

موتورهای دوگانه (که معمولا به عنوان ترکیبی شناخته می شوند) بخار را در دو

مرحله گسترش دادند. جفت ها ممکن است تکرار شوند یا کار سیلندر با فشار کم

با فشار بالا یک سیلندر فشار بالا را به یک یا دیگر، تقسیم می کنند و یک طرح سه

سیلندر با قطر سیلندر و پیستون تقریبا مشابه است، توده ها به راحتی تعادل دارند.

با ترکیبات دو سیلندر مورد استفاده در کارهای راه آهن، پیستون ها به عنوان یک

موتور دو سیلندر با طول 90 درجه خارج از فاز به یکدیگر متصل می شوند. هنگامی

که گروه دوبعدی تکرار می شود، تولید یک ترکیب چهار سیلندر، پیستون های فردی

درون گروه معمولا در 180 درجه متعادل هستند، گروه ها به 90 درجه به یکدیگر

تعریف می شوند. در یک مورد (نوع اول ترکیب Vauclain)، پیستونها در همان فاز

کار می کردند و یک بالشتک معمولی و میل لنگ را با سرعت 90 درجه به عنوان

موتور دو سیلندر تنظیم می کردند. با تركيب تركيبي از سه سيلندر، كرنك LP يا 90

درجه و HP با يكديگر 135 درجه به دو طرف ديگر يا در بعضي موارد هر كيلوگرم در 120درجه.

موتورهای ترکیبی در ماشین های بخار