هنر مجسمه سازی و پیشینه پیدایش آن

هنر مجسمه سازی و پیشینه پیدایش آن

مجسمه سازی شاخه ای از هنرهای تجسمی است که در سه بعد عمل می کند.

این یکی از هنرهای پلاستیکی است. در ابتدا، فرآیندهای مجسمه سازی با طول عمر،

حکاکی (حذف مواد) و مدلسازی (افزودن مواد به عنوان خاک رس) در سنگ، فلز، سرامیک،

چوب و دیگر مواد، اما از زمان مدرنیسم، آزادی تقریبا کامل از مواد بوده و روند. انواع مختلفی از

مواد ممکن است با حذف از جمله حکاکی، جمع آوری شده توسط جوشکاری یا مدل سازی، و

یا قالب و یا بازیگران کار می کنند.

مجسمه سازی در سنگ به مراتب بهتر از آثار هنری در مواد فاسد می شود و اغلب اکثریت آثار باقی

مانده (به غیر از سفالگری) را از فرهنگ های باستانی نشان می دهد، گرچه برعکس،

سنت های مجسمه سازی در چوب تقریبا به طور کامل از بین رفته است، بااکثر مجسمه های باستانی

رنگ آمیزی شده اند و این گم شده است.  موزه نیل کارلسبرگ این حال گسترده و تفریحی از رنگ های

اصلی انجام داده است.

تاریخچه مجسمه سازی :

مجسمه سازی در بسیاری از فرهنگ ها در خدمت مذهبی متمرکز بوده است و تا قرن های اخیر

مجسمه های بزرگ، که برای افراد خصوصی بسیار گران قیمت می باشند، معمولا بیانگر دین یا

سیاست بودند. آن دسته از فرهنگ هایی که مجسمه هایشان در مقادیر جان سالم به در می برند،

شامل فرهنگ مدیترانه باستانی، هند و چین، و همچنین بسیاری از آمریکای جنوبی و آفریقا است.

سنت مجسمه سازی غربی در یونان باستان آغاز شد و یونان به طور گسترده ای تولید کننده

شاهکارهای بزرگ در دوره کلاسیک می شود. در طول قرون وسطی، مجسمه سازی گوتیک،

آزار و عذاب ایمان مسیحی را نشان داد. احیای مدل های کلاسیک در رنسانس، مجسمه های

مشهور مانند دیوید میکل آنژ را تولید کرد. مجسمه سازی مدرنیستی از فرآیندهای سنتی و تأکید

بر تصویر بدن انسان، با ساخت مجسمه سازی ساخته شده و ارائه آثار هنری به عنوان آثار هنری

به پایان رسیده است.