فیلمسازی و تاثیر نماسازی

فیلمسازی و تاثیر نماسازی

زمان در سینما

سینما هنری زمان مند است و برخلاف هنرهای پلاستیک مثل نقاشی یا مجسمه سازی، عنصر زمان در آن جاری است. مفهوم زمان در سینما بسیار پیچیده است و تفاوت های اساسی با ادبیات و تئاتر دارد. سینما، تصویر متحرک است و همراه با حرکت فیلم، زمان معنی پیدا می کند و مفهوم زمان سینمایی به وجود می آید.

زمان فیزیكی

زمان فیزیكی در واقع همان زمان واقعی است که برابر با مدت زمان واقعی یک رویداد در جهان واقعی نه سینمایی است. یعنی زمانی که ما به ساعت خود نگاه می کنیم و مشغول تماشای یک رویداد در پیرامون مان می شویم، زمان فیزیكی نام دارد. همین طور مدت زمانی که طول می کشد تا یک نمایی یا فیلم به پایان برسد نیز زمان فیزیكی نامیده می شود. فیلمسازی و تاثیر نماسازی

زمان داستانی

یعنی زمانی که رویدادهای یک داستان در آن اتفاق می افتد به این معنی که یک داستان مثال در قرن پنجم میلادی در فرانسه یا قرن هفتم هجری در ایران اتفاق می افتد و نیز این موضوع که آن داستان در طی چند سال اتفاق می افتد. مثال داستان رستم و سهراب از شاهنامه فردوسی، از زمان آشنایی رستم با تهمینه دختر شاه سمنگان آغاز می شود و با تولد سهراب و بزرگ شدن او ادامه پیدا می کند و به جنگ سهراب با پدرش می رسد و در نهایت با کشته شدن سهراب به دست رستم به پایان می رسد. مجموعه این رویدادها که در طول مثال بیست سال اتفاق می افتد، زمان داستانی نامیده می شود. فیلمسازی و تاثیر نماسازی

اجزای اصلی فیلم در سینما

سكانس :

سكانس بزرگ ترین عنصر روایتی و واحد ساختمانی یک فیلم است. یک فیلم سینمایی مستند یا داستانی، همانند یک رمان از چند فصل یا سكانس تشكیل می شود. آنچه که یک سكانس را مشخص می کند، طول آن نیست بلكه وحدت موضوعی آن است. سكانس ها معمولا این گونه مشخص می شوند: سكانس عروسی، سكانس تولد، سكانس درگیری، سكانس تجاوز، سكانس سرقت، سكانس رقص، سكانس قایق رانی در رودخانه و. ... تعداد سكانس ها در فیلم های هنری و روشنفكرانه که معمولا ریتم کندی دارند، بسیار کمتر از فیلم های ماجرایی و اکشن مثال در سینمای هالیوود است.

یک سكانس سینمایی ممكن است از یک تا ده دقیقه طول بكشد و این بستگی به ریتم فیلم و تنوع موضوعی آن دارد. با تغییر موضوع، سكانس نیز تغییر می کند. به این ترتیب سكانس را می توان مجموعه ای از صحنه ها در نظر گرفت که تنها عامل پیوند آنها موضوع آنهاست. گاهی یک مكان خاص که موضوع معینی در آن اتفاق می افتد می تواند به عنوان یک سكانس از یک فیلم شناخته شود. فیلمسازی و تاثیر نماسازی

صحنه :

سكانس های یک فیلم به واحدهای کوچكتری به نام صحنه تقسیم می شوند. هر صحنه بیانگر قسمتی

از داستان فیلم است که دارای وهدت زمان و مكان است. هرگاه زمان یا مكان صحنه تغییر کند،

صحنه نیز متعاقب آن تغییر خواهد کرد. صحنه کوچک ترین واحد یک فیلم است که دارای

هویت مستقلی است. تعداد صحنه های هر فیلم بلند سینمایی به طور متوسط ۹۵۹ صحنه است.

تاثیر زمان در هر سکانس از صحنه

مدت زمان هر صحنه نیز متفاوت است و به سبک و موضوع فیلم بستگی دارد اما معمولا

بین ۹۹ ثانیه تا چندین دقیقه نوسان دارد. هر چه تعداد صحنه های یک فیلم بیشتر باشد،

آن فیلم دارای ریتم و ضرب اهنگ تندتری است. یک صحنه اگر چه در ارتباط با صحنه ها

و سكانس های دیگر، اهمیت دارد اما به خودی خود نیز دارای هویتی مستقل است.

یک صحنه معمولابا یک مكان معرفی می شود: صحنه دادگاه، صحنه اتاق خواب،

صحنه همام، صحنه تونل، صحنه داخل تاکسی، صحنه راهروی بیمارستان. مثال

صحنه معروف قتل در زیر دوش همام فیلم روانی روح ساخته آلفرد هیچكاک که در

آن آنتونی پرکینز با ضربه های چاقو، جنت لی را زیر دوش همام هتل به قتل می رساند،

تنها ۳ دقیقه طول می کشد و شامل ۵۹ نمای مختلف است اما صحنه سوزن نخ کردن

پیرزن فیلم طبیعت بیجان ساخته سهراب شهید ثالث که هدود پنج دقیقه طول می کشد،

تماما در یک نما خلاصه شده است.