پلی اورتان ها
پلی اورتان ها
پلي اورتان و مشتق های آن بسپارهايي پركاربرد در صنايع گوناگون، در سراسر جهان هستند.
فرمول بندي اين بسپار به گونه اي است كه دامنه گسترده اي از مواد سخت، خشك و فشرده را
دربرمي گيرد. پلي اورتان ها از واكنش افزايشي ميان گروه هاي عاملي ايزوسيانات و عامل هيدروكسيل
تشكيل مي شوند. از جمله ويژگي هاي مهم آن ها مي توان به ساختار پايدار اين تركيب ها اشاره كرد.
در اين مقاله انواع اورتان و كاربرد هريك ارايه مي شود .پلي اورتان ها بسپارهايي هستند كه از واكنش
پلي اُول ها با ايزوسيانات ها تهيه مي شوند. نخستين پلي اورتان در سال 1937 توسط اتو باير طي واكنش
ميان يك دي ايزوسيانات زنجيري و يك دي آمين به دست آمد. گروه عاملي ايزوسيانات با هر مولكولي كه
داراي يك هيدروژن فعال باشد واكنش مي دهد. بنابراين تركيب هايي هم چون كربوكسيليك اسيدها و
آمين ها كه مانند گروه هيدروكسيل، از هيدروژن فعال برخوردارند مي توانند با ايزوسيانات ها واكنش دهند.
از اين رو، هنگامي كه از پلي اورتان ها سخن به ميان مي آيد گونه هاي بي شماري از اين مواد را مي توان
در نظر گرفت. براي نمونه، اگر به جاي دي الكل، يك دي آمين با ايزوسيانات وارد واكنش شود، بسپار به
دست آمده در بسپاري با ساختاري پيچيده است كه هر دو گروه عاملي خانواده پلي اوره ها قرار مي گيرد.
اسپاندكس اوره و اورتان را دربردارد. بنابراين گوناگوني واكنشگرهايي كه در برابر ايزوسيانات ها قرار مي گيرند
به توليد پلي اورتان ها در انواع گوناگون با ويژگي هاي متفاوت مي انجامد.
پوشش پلي اورتان نسبت به لاک يا روغن، لایه نازك،سخت و بادوام تري ايجاد مي كند.
چنان كه اشاره شد در فرمول بندي پلي اورتان مي توان از واكنشگرهاي گوناگوني بهره گرفت.
در نتيجه اين خانواده از بسپارها دامنه اي گسترده از مواد سخت، خشك و فشرده را دربرمي گيرد.
