قالبهاي نوشته تلویزیونی

قالبهاي نوشته تلویزیونی

تصویرنامه تلویزیونی را به دو صورت می توان نوشت :

1. یک ستونی چهارچوب و خطوط اصلی متن تلویزیونی یک ستونی ، شبیه فیلمنامه هاي

یک ستونی سینمایی است .

تمامی جزئیات گفتار بین بازیگران وحرکات آنان ، در یک ستون پهن ، تقریبا به عرض صفحه کاغذ نوشته

می شود کارگردان یادداشتهایش را درباره نماها و برش دادن نماها با یکدیگر ، باخط خود در حاشیه سمت چپ

صفحه متن منعکس می کند .

2. دو ستونی در این متن یا تصویرنامه تلویزیونی ، تمام اطلاعات جامع و فراگیر متن در دو ستون نوشته می شود .

تمامی اطلاعات مربوط به تصویر و حرکت در سمت راست و کلیه اطلاعات مربوط به تصویر و حرکت در سمت

راست و کلیه اطلاعات مربوط به صدا در سمت چپ ثبت م یگردد ( گفتار بازیگران ، صداهاي ویژه و غیره )

 

 

تصویرنامه چه وقت نوشته می شود؟

براي تمامی برنامه هاي تولیدي تلویزیون ، متن پیشاپیش آماده می شود و براي کلیه برنامه ریزیها ،

تمرینها و ضبط برنامه سند مرجع به شمار می رود . در صورت ضرورت ، م یتوان در طول تولید برنامه مختصر تغییراتی در آن داد .

برنامه هاي مستند به طور قابل توجهی به ” آنچه هنگام فیلم برداري در دسترس است ” متکی اند . بنابراین ، این نوع

برنامه ها براساس یک خط راهنماي تولید ، یا یک متن اولیه فهرس توار تهیه می شوند . تصویرنامه اصلی و نهایی بعداً و

هنگام تدوین یا به اصطلاح ، جمع وجورکردن نماها نوشته می شود .

 

 

سبک تصویرنامه :

دربسیاري از موضوعات ، تصویر عامل اصلی است .گفتار و موسیقی با توضیح دادن و بهبود بخشیدن تصویر ،

ارزش آن را بیشتر می کنند . درمجموعه اي از برنامه هاي دیگر ، صدا عامل اصلی است .

آنچه گفته یا نواخته میشود مهمتر است .

در اینجا تصویر ، صدا را پشتیبانی می کند . سبک نوشتن تصویرنامه بستگی به مخاطبتان دارد .

اینکه ایده هایتان را به چه شکل بسط دهید بستگی دارد به مدت زمان برنامه و نوع تولید .

نوشته تلویزیونی باید همیشه ساده و روان و براساس گفتار باشد ، نه براساس نوشته . مردم را

طوري خطاب نکنید که انگار در یک گردهمایی عمومی سخن میرانید . ضمناً بد نیست بدانیم که اندیشه هاي بسیار

پیچیده ، افکار بینندگان را مغشوش و تیره وتار میکند . کلمات ساده و جمله هاي کوتاه بهتر است .