آنتن های رادیویی

آنتن های رادیویی

در رادیو، یک آنتن رابطی است بین امواج رادیویی که از طریق فضا پخش می شوند و جریان الکتریکی در حال حرکت

در هادی های فلزی است که با فرستنده یا گیرنده استفاده می شود. در انتقال، یک فرستنده رادیویی جریان الکتریکی

را به پایانه های آنتن می دهد و آنتن انرژی از جریان را به عنوان امواج الکترومغناطیسی (امواج رادیویی) منتشر می کند

در پذیرش، یک آنتن یک موج قدرت الکترومغناطیسی را برای تولید جریان الکتریکی در پایانه های آن، که به گیرنده ای

که تقویت می شود، متوقف می کند. آنتن ها اجزای ضروری تمام تجهیزات رادیویی هستند و در پخش رادیو،

تلویزیون رادیو، رادیو دو طرفه، گیرنده های ارتباطی، رادار، تلفن های همراه، ارتباطات ماهواره ای و سایر دستگاه ها

استفاده می شود.

آنتن یک مجموعه ای از هادی ها (عناصر) است که به گیرنده یا فرستنده برق وصل شده اند. در طول انتقال،

جریان نوسان به وسیله یک فرستنده برای آنتن یک میدان الکتریکی نوسانی و میدان مغناطیسی در اطراف

عناصر آنتن ایجاد می کند. این میدان های متغیر زمانه انرژی را از آنتن به فضا به عنوان موج میدان الکترومغناطیسی

حرکتی عبور می دهند. برعکس، در هنگام پذیرش، میدان های الکتریکی و مغناطیسی نوسان از یک موج رادیوی ورودی،

نیرویی را در الکترون ها در عناصر آنتن اعمال می کنند، و باعث می شود که آنها به جلو و عقب حرکت کنند،

ایجاد جریان های نوسان در آنتن است.

آنتن ها می توانند برای فرستادن و دریافت امواج رادیویی در تمام جهت های افقی به طور یکنواخت

(آنتن های همه جانبه) و یا به طور ترتیبی در جهت خاص (آنتن ها جهت یا بلند) طراحی شده اند.

آنتن ممکن است شامل عناصر انگلی، بازتابنده های پارابولی یا شاخ ها باشد که موجب هدایت امواج رادیویی

به پرتو یا دیگر الگوی تابش دلخواه می شود.