شناخت ویتامین ها و مصرف آنها در بدن

شناخت ویتامین ها و مصرف آنها در بدن

در اوایل قرن بیستم ، دانشمندان به وجود گروهی از ترکیبات آلی پی بردند که به مقدار کمی

در غذاها یافت میشد،در عین حال باید توجه داشت که بیماریهای ناشی از کمبودهای غذایی

مربوط از مدت  ها قبل شناخته شده بود.آگاهی از بیماری اسکوربوت توسط لایند درسال 1753

دلیلی بر این مدعاست. در سال 1887 تاکاکی نشانه های بیماری بری بری را در دریانوردان ژاپنی

ملاحظه و اشاره کرد که این بیماری را میتوان با غذا درمانی یا از راه خوراکی درمان و حتی با افزایش

گوشت ، سبزیجات ، شیر وو به جیره غذایی از بروز آن جلوگیری کرد.

روغن جگرماهی را از زمانهای قدیم برای درمان نرمی استخوان ( راشیتیسم ) بکار برده اند.

جیمز لایند (1793) در تحقیقی روشن کرد که ملوانان ناوگان انگلیسی با مصرف سبزیجات و

میوه های تازه به بیماری اسکوربوت مبتلا نشدند.در 1907 ، هالست و فرولیچ با خوراندن

جوی دو سر به خوکچه هندی این حیوان را به بیماری اسکوربوت مبتلا کردند و موفق شدند

این بیماری را با خوراندن سبزیجات تازه ازقبیل کلم درمان کنند.

شناخت ویتامین ها و مصرف آنها در بدن

تحقیقات دانشمندان درمورد ویتامین ها :

لوئین ،هارنیک و هاپکیز در مورد جیره غذایی موش ها به نتایج مشابهی رسیدند ،

آنها بطور جداگانه پی بردند که افزایش شیر اختلالات رشدی موشهایی که را که غذای

خالص و تصفیه شده میخوردند برطرف میکند. هاپکینز حضور عوامل ناشناخته رشد

در شیر را مواد غذایی فرعی نامید.

فانک (1912) ، نام ویتامین را برای مواد غذایی فرعی پیشنهاد کرد.مک کولوم و دیویس

نخستین کسانی بودند که ویتامین ها را به دو گروه محلول در چربی و محلول آب

طبقه بندی کردند.نامبردگان در 1915 ضمن آزمایش روی موش ها به وجود دو ویتامین 

ضروری برای رشد حیوان پی بردند که یکی در غذای چرب و دیگری در غذای فاقد چربی

موجود بود. به همین دلیل این ویتامین ها را ، به ترتیب A (محلول در چربی) و عامل B(محلول در آب)

نامگذاری کردند. کمبود غذا از نظر عامل A موجب اختلالات چشمی ، تاخیر در رشد و ازدیاد

حساسیت در مقابل عفونت میشود. کمبود ویتامین B  نیز بیماری بری بری را

پدید می آورد.

براساس طبقه بندی مک کولوم و دیویس ، عامل شفابخش بیماری اسکوربوت (که توسط

هرلست و فردلیچ شناخته شده بود) ، عامل C  نامیده شد و در گروه محلول در آب

قرار گرفت و عامل شفابخش بیماری نرمی استخوان که توسط ملان بای در سال 1918

شناخته شده بود ، عامل D نامیده شد و در گروه محلول در چربی قرار گرفت. عوامل

نامبرده شده براساس پیشنهاد سرجک درموند ، به ترتیب ویتامینهای  A ,B ,C ,D

نامگذاری شدند و پس از آن ویتامینهای دیگری که امروزه میشناسیم در دنباله

ویتامین های فوق قرار گرفتند.

شناخت ویتامین ها و مصرف آنها در بدن