عوامل موثر در ميزان چسبندگي ملات

چسبندگي ملات مهم ترين ويژگي آن است. در ادامه مطلب به عوامل مؤثر در ميزان چسبندگي ملات ها اشاره

خواهد شد: هر چه ميزان ماده چسبنده در ملات بيشتر باشد، قدرت چسبندگي آن نيز بيشتر مي شود .

زيرا با افزايش ماده چسبنده در ملات، مقاومت فشاري آن بالا مي رود و با افزايش مقاومت فشاري، چسبندگي

ملات نيز افزايش مي يابد. ولي افزايش مقدار آب باعث كاهش مقاومت فشاري و در نتيجه كاهش ميزان چسبندگي

ملات خواهد شد.

عوامل موثر در ميزان چسبندگي ملات

• اگر سطح مصالح بنايي كه ملات روي آن ها ريخته مي شود زبر باشد، چسبندگي بين ملات و مصالح بيشتر

مي شود.

• وقتي كه ملات روي سطح ريخته مي شود بايد بلافاصله جسم بعدي روي آن قرار گيرد در غير اين صورت

ملات به تدريج سخت مي شود و خاصیت چسبندگي خود را از دست مي دهد.

همچنين بعد از قرار دادن مصالح بنايي روي ملات نبايد آنها را جابه جا كرد زیرا حركت دادن مصالح

باعث شكست چسبندگي بین آن ها و ملات مي شود.

• هر چه قابليت نگهداري آب در ملات بيشتر باشد، ميزان چسبندگي آن نيز افزايش مي يابد. علاوه براين اگر

سطح مصالح بنايي به ميزان مناسب قابليت جذب آب را داشته باشند، دوغاب ماده چسبنده را جذب كرده و

باعث افزايش ميزان چسبندگي بين ملات و سطح خود مي شوند.

ملات ها براساس نوع خودگيري، نوع ماده چسبنده، نوع و اندازه ماده پركننده و كاربرد آن ها به گروه هاي

مختلفي تقسيم مي شوند . رايج ترين تقسيم بندي ملات ها براساس محيط گيرش آن هاست كه از اين ديدگاه به دو

گروه هوايي و آبي تقسيم مي شوند.

ملات هاي آبي به تركيبي خمير گفته مي شوند كه در مجاورت رطوبت و يا در زير آب گرفته و سخت

مي گردند. بنابراين در صورتي كه آب و رطوبت به آن ها نرسد به مقاومت نهايي خود نمي رسند .

هواي خشك و گرما باعث پوك شدن ملات هاي آبي و جدا شدن رج ها از يكديگر مي شود، در اين صورت

به مرور زمان قطعات به كار رفته در سازه بنا جابه جا مي شوند . در مواقع يخبندان بايد ملات را با پوشش

مناسب محافظت نموده تا از يخ زدگي آب آن جلوگيري به عمل آيد.