انواع نما در فیلمسازی بخش اول

انواع نما در فیلمسازی بخش اول

نما ، شات ، پلان ( Shot ) :

نما ، کوچک ترین جزء فیلم است و برابر است با ، هر بخش از فیلم که در آن ،

دوربین بدون خاموش شدن ، یک برداشت مستمر داشته است .

نما را نمی توان دقیقا برابر با برداشت دانست ، زیرا هر برداشت ممکن است

دستخوش تدوین شود و دقیقا آن چیزي نباشد که بر پرده ظاهر می شود .

نماها را معمولا بر اساس موارد زیر دسته بندي می کنند :

 

فاصله میان دوربین و سوژه ( به ویژه شخصیت )

( Extreme Long Shot ) نماي خیلی دور:

نمایی که از فاصله خیلی دور از سوژه فیلم برداري می شود و تصویري کلی

از مکان رویداد ماجرا به دست دهد . چنین نمایی معمولا به عنوان

نماي معرف به کار می رود .

 

 نماي دور ، نماي عمومی( Long Shot ) :

نمایی که از فاصله اي دور ، سوژه را نشان می دهد . در این حالت علاوه بر

سوژه ، شخصیت ها و بخشی از محیطی که سوژه در آن قرار دارد ،

نیز در این نما دیده می شود . این نما نگاهی کلی به موضوع دارد و موقعیت سوژه را

در آن محیط و فضا نشان می دهد . در واقع نماي دور بیش از نماي نزدیک و

متوسط ، درباره رابطه سوژه با محیط به ما اطلاعات می دهد .

 

 

از این نما بسیار در شروع سکانس ها به ویژه سکانس آغازین استفاده می شود ،

به عنوان آخرین نماي فیلم هم بسیار مورد استفاده قرار می گیرد .

 نماي دور متوسط ، نماي نیمه دور ( Medium Long Shot ):

نمایی در حد فاصل میان نماي دور و نماي متوسط . این نما ، گستردگی

نماي دور را ندارد اما ، موضوع را کامل نشان می دهد .

 

 نماي متوسط ( Medium Shot ) :

نمایی بین نماي دور و نماي نزدیک که شخص یا چند شخص را از مچ

یا زانو به بالا و یا قامت آنها را به طور کامل درحالت نشسته نشان می دهد .

این نما بیشتر براي نمایش روابط میان دو یا چند شخصیت و در عین حال ، ارائه اطلاعات

کافی براي درگیر کردن تماشاگر مورد استفاده قرار می گیرد .