نقش آهن در ورزش و علل کم خونی ورزشی

نقش آهن در ورزش و علل کم خونی ورزشی

آهن از اجزای اساسی و ضروری در ساختمان هموگلوبین و میوگلوبین بشمار می آید.

آهن موجود در هموگلوبین در فعالیتهای ورزشی از نوع استقامتی عامل تعیین کننده در

موفقیت ورزشکاران است. از طرفی ، کارایی استقامتی بهتر ورزشکاران ، نسبت به

غیر ورزشکاران ، به دلیل افزایش غلظت هموگلوبین خون آنهاست که درواقع مشارکت

آهن در ساختار هموگلوبین ، اکسیژن رسانی را افزایش میدهد ، چراکه در فعالیت های

استقامتی ، انرژی از طریق سیستم اکسیژن (هوازی) تامین میشود.

کمبودآهن به کم خونی ناشی از کمبود آهن منجر میشود که در نتیجه ظرفیت و توان

هوازی ورزشکاران را کاهش میدهد.

 

 

علل کم خونی ورزشی :

کم خونی ممکن است ناشی از نوع تغذیه و یا ناشی از نوع ورزش باشد.

نشانه های کم خونی ورزشی عبارت اند از : بی اشتهایی ، رنگ پریدگی ، خستگی و ناتوانی

در انجام مطلوب حرکات ورزشی .

علل کم خونی ورزشی عبارت است از :

1. اختلال مکانیکی ومرگ گلبولهای قرمز خون؛

2. پایین بودن درصد جذب آهن

3. پایین بودن پروتئینهای با ارزش بیولوژیکی بالا و استفاده از رژیم گیاهخواری ؛

4. وجود عوامل همولیز کننده خون ؛

5. افزایش حجم پلاسما ؛

6. کمبود ویتامین B12 در بدن ؛

7. انجام تمرینات شدید ورزشی و فعالیتهای استقامتی طولانی مدت ( در شرایط تمرین

شدید 0.4 میلی گرم آهن به همراه 1 لیتر عرق دفع میشود.)

درمان خاصی برای کم خونی ورزشی وجود ندارد ، لکن توصیه میشود میزان

و مصرف آهن و پروتئین در غذای روزانه ، به ویژه در مورد بانوان ورزشکار به حد کافی باشد و

نظارت دقیق روی آن انجام گیرد.

استفاده از مکملها و جایگزینهای آهن هنوز در بین کارشناسان و پژوهشگران مورد بحث است.

عده ای استفاده از آنها را مجاز و بعضی غیر ضروری می دانند. البته مدارکی در دست نیست که

حاکی از ارزشمند بودن مکملها در زنان بدون عارضه کم خونی باشد. از سوی دیگر ، استفاده مناسب

از مکملها برای بانوان ورزشکار نیز خطرناک شناخته نشده.اما استفاده ی مکرر از این مواد کمکی منطقی

نیست ؛ زیزا ممکن است در بدن مسمومیت (با آهن ) پدید آورندو به کبد و کلیه ها صدمه وارد آورند.

از این رو توصیه میشود ورزشکاران با برنامه ریزی و دستورالعمل غذایی حساب شده ای

در رفع این مشکل اقدام کنند.