گازهای محافظ و الکترودهای سیمی (قرقره ای)

گازهای محافظ و الکترودهای سیمی (قرقره ای)

گازهای محافظ گازهای بی اثر یا نیمه ناپذیر هستند که معمولا در چندین فرآیند

جوشکاری، به ویژه جوشکاری قوس الکتریکی و جوشکاری قوس تنگستن گاز

(GMAW و GTAW که بیشتر به عنوان MIG Gas Inert Gas و TIG   Tungsten Inert Gas

به ترتیب  هدف آنها حفاظت از منطقه جوش از اکسیژن و بخار آب است.

 

 

با توجه به مواد جوش داده شده، این گازهای جوی می تواند کیفیت جوش

را کاهش دهد یا جوش را سخت تر کند. برای مثال جوشکاری قوس الکتریکی

دیگر از روش های جایگزین برای محافظت از جوشکاری از جو استفاده می کند و

به عنوان مثال، جوشکاری قوس الکتریکی محافظ، به عنوان مثال، از یک الکترود

پوشیده شده در شار که دی اکسید کربن را در هنگام مصرف مصرف می کند،

یک گاز نیمه ناپذیر است که یک گاز محافظ مناسب برای فولاد جوش است.

 

 

 

انتخاب نامناسب گاز جوشکاری می تواند منجر به جوشکاری متخلخل و ضعیف شده

یا پاشش بیش از حد شود. دوم، در حالی که تحت تاثیر خود جوش نیست،

باعث از دست دادن بهره وری به دلیل کار مورد نیاز برای حذف قطره های پراکنده.

گازهای محافظ به دو دسته – غیر مستقیم یا نیمه ناپایدار تقسیم می شوند.

 

 

فقط دو گاز نجیب، هلیوم و آرگون، به اندازه کافی هزینه هستند که برای جوشکاری

مورد استفاده قرار می گیرند. این گازهای بی اثر در جوشکاری قوس تنگستن گاز

و همچنین در جوشکاری قوس الکتریکی برای جوشکاری فلزات غیر آهنی مورد

استفاده قرار می گیرند. گازهای محافظ نیمه هادی یا گازهای فعال سپر شامل

دی اکسید کربن، اکسیژن، نیتروژن و هیدروژن است. این گازهای فعال با GMAW

بر روی فلزات آهنی استفاده می شود.

 

 

اکثر این گازها، در مقادیر زیاد، به جوش

آسیب می رساند، اما وقتی که در مقادیر کوچک و کنترل شده استفاده می شود،

می تواند ویژگی های جوش را بهبود بخشد.

گازهای محافظ و الکترودهای سیمی (قرقره ای)