اندازه گذاری فولاد ها و فولادهای گداخته

اندازه گذاری فولاد ها و فولادهای گداخته

فولادسازی روند تولید فولاد از سنگ آهن و قراضه است. در تولید فولاد، از ناخالصیهای ناخالصی مثل نیتروژن،

سیلیکون، فسفر، گوگرد و کربن بیش از حد حذف می شود و عناصر آلیاژی مانند منگنز، نیکل، کروم و

وانادیوم برای تولید انواع مختلف فولاد اضافه می شوند. محدود کردن گازهای حل شده مانند نیتروژن و

اکسیژن و ناخالصی های غرق شده (نامیده می شود “شامل”) در فولاد نیز برای اطمینان از کیفیت

محصولات ریخته شده از فولاد مایع مهم است فولاد سازی برای هزاره ها وجود داشته است،

اما تا قرن نوزدهم، در مقیاس وسیع تجارتی نداشت. فرآیند ساخت صنایع قدیمی از فولادسازی فرآیند بوته بود.

 

 

در دهه 1850 و 1860 فرآیند بیسیمر و روند زیمنس-مارتین فولاد سازی را تبدیل به یک صنعت سنگین کرد.

امروزه دو فرایند تجاری عمده برای تولید فولاد وجود دارد: فولاد سازی پایه اکسیژن که از کوره انفجاری و فولاد

قراضه به عنوان مواد اصلی و کوره قوس الکتریکی (EAF) که از فولاد قراضه یا مستقیم استفاده می کند

کاهش آهن (DRI) به عنوان مواد اصلی اصلی. تولید فولاد اکسیژن عمدتا به دلیل ماهیت ایزوترمیک

واکنش درون مخزن است که در آن در تولید فولاد EAF، انرژی الکتریکی برای ریختن ضایعات جامد و

یا مواد DRI مورد استفاده قرار می گیرد. در زمان های اخیر، تکنولوژی تولید فولاد EAF تا زمانی که

مواد شیمیایی بیشتر در فرایند تولید شده است، نزدیکتر به تولید فولاد کربن است

 

 

فولاد سازی نقش مهمی در توسعه جوامع تکنولوژیکی باستانی، قرون وسطی و مدرن داشته است.

فرایندهای اولیه ساخت فولاد در دوران کلاسیک در ایران باستان، چین باستان، هند و رم ساخته شده بود،

اما فرآیند تولید فولاد باستانی در غرب به دلیل سقوط امپراتوری روم غربی در قرن پنجم میلادی برای مدتی

از فعالیت باز ایستاد.

 

 

اندازه گذاری فولاد ها و فولادهای گداخته