حافظه های کامپیوتری و کارت های گرافیکی

حافظه های کامپیوتری و کارت های گرافیکی

حافظه محلي براي نگهداري داده هاست و زمينه ی پردازش هاي لازم را روي

داده هاي متفاوت به وسيله ی پردازنده فراهم مي كند.  مي توان به لحاظ ساختاري،

رايانه را به چهار جزء اصلي تقسيم كرد. يكي از اجزاي مهم اين تقسيم بندي ماژول

حافظه است. همانطور كه خواهيد ديد بنابر نيازهاي مختلف سيستم، حافظه هاي

مختلفي ارايه شده است كه هر كدام كاربري خاص خود را دارد.

هر وسيله اي كه توانايي حفظ و نگهداري داده ها را به گونه اي داشته باشد كه

اجزاي رايانه بتوانند در هر زمان به داده هاي آن دسترسي داشته باشند، حافظه

نام دارد. حافظه در رايانه محل نگهداري و ذخيره ی داده هاست.

حافظه های رايانه تنوع بسيار گستردهاي از نظر نوع، فناوري، عملكرد و قيمت در

ميان ديگر اجزاي رايانه دارند، زيرا هيچكدام از فناوري هاي موجود در ساخت

حافظه ها، به تنهايي قادر نيست همه ی نيازهاي كاربران رايانه ها را به صورت

بهينه برآورده کند. بنابراين هر سيستم رايانه اي با سلسله مراتبي از انواع حافظه ها

مجهز مي شود تا تمام فرايندهاي رايانه را به صورت بهينه پاسخ دهد.

حافظه هاي رايانه به دو دسته ی كلي تقسيم مي شوند :

حافظه های کامپیوتری و کارت های گرافیکی

– حافظه ی اصلي (اوليه – درونی):

اين نوع حافظه ها در داخل رايانه قرار دارند و براي اجراي برنامه به طور مستقيم به

وسيله ی پردازنده مورد استفاده قرار مي گيرند.

– حافظه ی جانبي (ثانويه – خارجی):

اين نوع حافظه ها براي نگهداري داده ها و اطلاعات از رايانه قرار مي گيرند تا از

طريق پرونده ها براي مدت زمان طولانی به كار مي روند و در خارج ماژول هاي

ورودي/ خروجي براي پردازنده قابل دسترس باشند. بخشي از اين نوع حافظه ها كه

براي آرشيو و بايگاني داده ها به كار مي روند به صورت نوع سوم شناخته مي شوند.

حافظه های کامپیوتری و کارت های گرافیکی

حافظه ی اصلي

در رايانه هاي اوليه، رايج ترين وسيله ی ذخيره سازي كه به عنوان حافظه ی اصلي بود،

از تعدادي آرايه ی فرومغناطيس استفاده مي كرد. با ظهور نيمه هادي ها و مزاياي آن،

حافظه هاي فرومغناطيس منسوخ شد و امروزه استفاده از حافظه هاي نيمه هادي به عنوان

حافظه ی اصلي رايج شده است. اين حافظه ها به طور مستقيم با پردازنده ارتباط دارند.

هر سلول از حافظه ی نيمه هادي كه به بيت معروف است، داراي خواص زير است:

– هر سلول حافظه دو حالت از خود به نمايش مي گذارد كه از اين دو حالت براي تعيين

صفر و يك بودن آن بيت استفاده مي شود.

– مي توان حداقل يكبار در آن نوشت كه اين كار با تعيين وضعيت سلول ها(بيت ها)

امكان پذيراست.

– به راحتي مي توان وضعيت صفر يا يك بودن اين سلول ها را مشخص كرد كه اين كار

همان خواندن حافظه است.

براساس خواص فوق مي توان گفت كه اين حافظه ها توانايي نگهداري داده ها در مبناي دو

و قابليت نوشتن و خواندن آن ها را دارند. حافظه هايي كه در اين بخش درباره ی آن ها

صحبت مي شود،RAM می باشد که از نوع دستيابي تصادفي هستند كه رايج ترين نوع

حافظه با دستيابي تصادفي مي گويند. RAM معروف ترين حافظه ی مورد استفاده در رايانه است.