ساخت فیلم کوتاه و فیلمسازی مدرن و ساخت فیلم

فيلم كوتاه در تحول سينماي نوين نقش مهمي ايفا كرد. از زمان توماس اديسون تا دوران جورج لوكاس فيلمسازان

براي به نمايش گذاشتن فنآوري جديد، پيشبرد ايده آل هاي هنري يا صرفاً جلب توجه مخاطبان كه همواره حايز

اهميت اند، به قالب كوتاه متكي بوده اند.

فيلمسازان اوليه

فيلمسازان اوليه به استفاده از قالب راحت و مقرون به صرفه ي فيلم كوتاه ادامه دادند. پيشرفت سينماتوگرافي و

رو به رشد محتوا به روايت هاي چندشاتي منجر شد؛ نمونه ي عالي آن سفر به ماه ساخته ي ژرژ مهليس در سال

1902 است كه شامل چندين نماي ثابت در لوكيشن هاي متعدد بود كه با هم تدوين شدند. در سال 1903 تدوين

پيوسته ابداع شد تا روايت را به وجود آورد. در اين زمان، تصوير متحرك حرفه اي بزرگ بود. شركت اديسون

و سايرين، از جمله شركت آمريكايي ميوتسكوپ و بيوگراف، شروع به رقابت بر سر قطعه اي از اين نوع فيلم

كردند. تماشاخانه هاي فروشگاه بزرگ نيكل اوئونز، پس از گشايش نخستين شعبه ي آن در سال 1905 در

پيترزبورگ، در كل كشور گسترش يافتند. نيكل اوئونز موجب افزايش تقاضا براي فيلم شد و فيلم كوتاه را زنده

نگه داشت تا آن كه كارگرداناني بزرگ همچون دي. دبليو. گريفيث بر ساخت فيلمهاي بلند اصرار ورزيدند.

در سال 1914 فيلم بلندي كه شامل چهار قطعه يا بيشتر بود تبديل به قالب رايج شد و استوديوها شروع به

استفاده از فيلم هاي كوتاه در البهالي برنامه هاي بلند كردند و تنها چند مورد معدود و استثنايي وجود داشت.

تقاضا براي توليد، عامل تسريع‌ كننده ي خلق مجموعه هاي تلويزيوني بود. فيلم هاي كوتاه اپيزوديك بر چند

شخصيت مهم متمركز بودند و قسمت به قسمت به نمايش درمي آمدند. در سال 1912 ،شركت اديسون

ساخت اولين مجموعه ي تلويزيوني با نام چه اتفاقي براي مري افتاد را آغاز كرد.