وداع فرهنگ ژاپنى با مرد سامورايى قسمت دوم

وداع فرهنگ ژاپنى با مرد سامورايى قسمت دوم

آهنگران هنگام ساخت تيغه، لباس سفيد كاهنان شينتو را مى پوشيدند.تزيينات غلاف و قبضۀ اين شمشيرها،

بسيار ماهرانه و ظريف بود و حتى در اين زمان نيز، موزه ها و مجموعه داران علاقۀ فراونى به گردآورى و نگهدارى

از آنها دارند.سلاح بعدى سامورايى ها، تير و كمان بود.جنگاوران به شيوۀ مغولها يا از پشت اسب تير رها

مى كردند يا از روى زمين.زره اين جنگاوران نيز متشكل از صفحات چهارگوش فولادين يا چوب لاك و الكل زدۀ

به هم پيوسته با ابريشم سرخ بود.كلاه خودهاى آهنين اين سلحشوران نيز شهرت فراوانى داشت.

 

 

زائده هاى پهن كلاه خودها در دو طرف، براى پوشاندن گونه ها و شاخهايى خميده بر بالاى آنها،

قيافه اى خوفناك به جنگاوران مى بخشيد.سامورايى ها با همين پوشش هولناك،سواره يا پياده ،

در نبردهاى زيادى دلاورانه مى جنگيدند. ظهور آنها و چيرگى سياسى طبقۀ جنگاور، تاثيرات عميقى

بر اجتماع و فرهنگ ژاپنى نهاد.اگر در دوران قبل ستايش زيبايى و اشرافى گرى مورد پسند بود و بانوان دربارى

داستانهاى عاشقانه و سرگرم كننده مى نوشتند در اين دوره ستايش وفادارى و شرافت مورد توجه بود و

داستانهاى بسيارى دربارۀ دلاوريهاى جنگاوران نوشته مى شد به طوريكه در ابتداى حكومت شوگونى،

ميان اشراف پرشكوه و جنگاوران ساده، فاصلۀ اجتماعى زيادى وجود داشت.اشراف، سپاهيان و رفتار درشت

آنان را تحقير مى كردند و جنگاوران نيز اشراف را به دليل زندگى پرتجمل و رفتار نرمشان سرزنش مى كردند.

 

 

لازم به ذكر است كه ساموراييها،جنگاورانى كوته فكر و ناآشنا با علم نبودند.آنها همانطور كه اشاره شد،

طريقت خاص بوشيدو را داشتند و از ارزش كتب، علم، هنر و ادبيات آگاه بودند.

در پانزده سال پايانى اين قرن،جنگى ديگر صورت گرفت كه اينبار سرچشمۀ خارجى داشت.

قوبيلاى قاآن كه در پايتخت خويش پكن،خيال تصرف ژاپن را در سر داشت،

هيئتى به ژاپن فرستاد و خواهان فرمانبردارى ژاپنی ها گشت.