عناصر/ روابط در سیستم های کامپیوتری

سيستم، مجموع هاى از عناصر است كه با روابطى خاص به هم متصل شده اند. هر عنصــر، واحدى فيزيكى و

عينى اســت كه خواص و كاركردى تجزيه ناپذير را دارا باشد. هر رابطه، شيوه ايست كه يك عنصر بر عنصرى ديگر

اثر میگذارد و از آن اثر میپذيرد. در يك سيستم طبيعى -كه تنها بر مبناى قرارداد شكل نگرفته باشـــد،- ماهيت عناصـــر،

و به ويژه جنس روابطى كه ميان آنها برقرار اســـت، مرزبندى درون و برون سيستم را تعيين مىكند. عناصر سيستم

روابطى را با هم برقرار میكنند كه در مرز سيستم متوقف میشود.

فرض كنيد سيستمى داشته باشيم كه عناصرش

با برچسب (س) مشخص شــوند. محيطش هم انباشــته از پديد ههايى اســت كه میتوانند به عنوان عناصــر محيطى

و چيزهاى بيرونى در نظر گرفته شـــوند. اگر اين عناصـــر محيطى را با علامت (م) نشــان دهيم، میبينيم كه حد

فاصــلى بين روابش (س-س) و (م-م) وجود دارد. اين حد، جايى است كه عناصر سيستم با محيطش مربوط مىشوند

و رابطه اى از نوع (س-م) را ايجاد مىكنند. مرز ســيســتم، جايى اســت كه روابط ويژه ى درونى ســيســتم

(س-س) جاى خود را به حالت گذارى (س-م) میدهد كه به روابط خاص محيطش (م-م) ختم میشــود. محيطش

، میتواند ســيســتمهاى ديگرى را در بر بگيرد، اما خودش زمينه اى بی حد و مرز و بيكرانه اســـت كه تكثرى

غيرهابلپيشبينى از عناصـــر و روابش را در خود جاى میدهد. بنابراين محيش را نمىتوان به عنوان نوعى

سيستم فراگير در نظر گرفت. به عنوان مثال، يك ســـيســـتم اجتماعى، مجموعه اى از افراد (س) را در بر

مىگيرد كه به كمك زبان مشترك، روابط اقتصادى، و رسوم و باورهاى يكسان، ارتباطاتى خاص (س-س) با هم برقرار كرده اند.

اين افراد، در ارتباط با مجموعه اى از پديده هاى بيرونى (م) قرار میگيرند،