ساعت رسمی ایران و تاریخچه آن

گروهی به ریاست دکتر محمود حسابی تعیین ساعت زمانی ایران را انجام دادند.

تا سال ۱۳۱۱ خورشیدی ساعت ایران، غروب‌کوک بوده و هر شهری یک ساعت داشته‌است و ساعت معینی

مقرر نشده بود.

در این سال به همت دکتر محمود حسابی با محاسبه طول و عرض جغرافیایی و مکاتبه با

گرینویچ بین‌المللی، ساعت رسمی برای کشور تعیین گردیده‌است.

قبل از وجود ساعت رسمی کشور، ظاهراً مرسوم بوده که هر صبح، هر ظهر و هر غروب،

عقربه ساعت شمار روی ساعت ۱۲(روی دسته) قرار داده می‌شده‌است. به عبارت دیگر، در زمان‌های

یادشده، ساعت را صفر منظور نموده و شروع جدیدی برای محاسبه ساعت در نظر می‌گرفته‌اند.

به عنوان مثال ساعت چهار به معنای گذشت چهار ساعت از صبح یا از ظهر یا از شب

(بسته به موقعیت زمانظی) بوده‌است. در بیشتر موارد ساعت ظهرتیم و سپس غروب‌تیم

بوده که با تنظیم بر روی ساعت دوازده کاربرد شرعی هم داشته و هر چند روز یک بار تنظیم دقیق می‌شده است.

تغییر ساعت در ایران :

در ایران، برای نخستین بار، پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷، ساعت رسمی کشور به ساعات تابستانی و

زمستانی تقسیم شد.بعد از انقلاب اسلامی ایران این روند به حالت تعلیق درآمد مانند دیگر اوضاع.

در سال ۱۳۷۰ (در زمان ریاست‌جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی) بر اساس محاسباتی هیئت وزیران

ایران مصوبه‌ای را به تصویب رساند که طی آن ساعت رسمی کشور همه ساله در اول فروردین

یک ساعت جلو کشیده شود و در سی و یکم شهریور به حالت اول بازگردد. ادامه مطالعات در آن

دوره نشان داد که حدود ۱۰۰ مگاوات کاهش مصرف در زمان پیک (اوج مصرف) حاصل شده‌است

اما دولت ایران در اسفند ماه سال ۱۳۸۴ (پس از ۱۵ سال و در زمان ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد)

این مصوبه را ابطال نمود. غلامحسین الهام سخنگوی وقت دولت، در زمان اعلام این تصمیم دولت اعلام

نمود که بررسی کارشناسانه‌ای مبنی بر این که تغییر ساعت در کشور منجر به صرفه‌جویی در مصرف

انرژی در کشور شده باشد، وجود ندارد. وی دلیل لغو مصوبه قبلی هیئت دولت را «سردرگمی بخش‌های

زیادی از جامعه در اثر تغییر ساعت رسمی کشور» و «عدم وجود بررسی‌های دقیق و کارشناسانه برای

تأیید صرفه جویی در مصرف برق با روش تغییر ساعت» اعلام نمود. این ادعا در حالی مطرح می‌شد

که مدتی قبل از آن مدیر دفتر مدیریت مصرف برق شرکت توانیر از کاهش ۱٫۵ درصدی مصرف برق با تغییر

ساعت رسمی کشور در اول فروردین خبر داده بود، و میزان این صرفه جویی ظرف ۶ ماه را بیش از ۷۵

گیگاوات ساعت تخمین زده بود. هم‌چنین برخی نمایندگان مجلس در موافقت با توقف تغییر ساعت،

ثابت بودن ساعت را کمکی به بجا آوردن فریضه‌های دینی و کم کردن اتلاف زمان

بین نماز و ساعت کار معرفی کردند.