چهارشنبه سوری آخرسال در ایران (قسمت اول)

هر کشوری دارای فرهنگی خاص و آداب و رسوم بخصوصی است که هریک بجای خود

جداب بوده و دارای پیشینه ای است. یکی از مراسم های موسوم در ایران ، ” جشن چهارشنبه سوری ”

است که معمولا از عصر روز سه شنبه ی آخر سال آغاز میشود.

اما چرا به آن چهارشنبه سوری گویند؟

چهارشنبه آن به دلیل اینکه در آخرین چهارشنبه ی سال گرفته میشود و سوری آن که به معنای

جشن و سرور است گرفته شده است و ترکیب این دو میشود ” چهارشنبه سوری ” .

این جشن در زمان قبل از اسلام در اواخر زمستان گرفته میشد و مردم آتش روشن کرده و از روی

آن میپریدند چون زمستان و سرما در حال اتمام بود، ولی بعد از اسلام و حمله عرب ها به ایران

چون عرب ها روز چهارشنبه را روزی نحس میدانستند ، این جشن از آن زمان به روز چهارشنبه

آخر سال موکول شد.

پیشینه چهارشنبه سوری :

طبق آیین کهن ایران باستان ، مردم در این روز از سال شروع به روشن کردن آتش و

پریدن از آن میکنند که این مراسم از عصر همان زمانی که شروع به پریدن از آتش میکنند

شروع میشود و هنگام پریدن شعر مخصوص جشن (( زردی من از تو ، سرخی تو از من )) را

باخود زمزمه کرده می خوانند که این جمله بیانگر و نشان دهنده یک مراسم برای پاکسازی روح

و مذهب مردم است و سوری نیز به مفهوم سرخ بیان شده است.

منظور مردم از این شعر و مراسم این است که آتش تمامی زردی و بیماری را از آنان گرفته و

مشکلاتشان را نیز رفع کند و به زندگی آنان سرخی و گرمی به ارمغان بیاورد.

جشن ” سور ” از گذشته در ایران باستان بوده است که به جشن چهارشنبه سوری

معروف است و این جشن در واقع طلایه دار عید نوروز است.

این جشن یک ذجشن ملی و مردمی محسوب میشود. در ایران باستان رسم بوده است که

پایان هرماهی یک مراسم پای کوبی و جشن برپا شود و از طرفی چون اعراب روز چهاشنبه را

همانگونه که گفتیم ، شوم و نحس میدانستند و آن را ” یوم العربا ” مینامیدند و معتقد بودند

در این روز باید عیش و نوش کنند و جشن بگیرند تا شیازین نتوانند بر آنان احاطه شوند ،

این جشن را شب آخر چهارشنبه یا جشن چهارشنبه سوری نامند.