نیم نگاهی به فیلم justice league
نیم نگاهی به فیلم justice league
نیم نگاهی به فیلم justice league
از یک دنیای سینمایی آشفته بدون آینده‌ی مشخص و کارگردان بدنام و دوباره گرفتن بسیاری از سکانس‌ها با کارگردانی دیگر و حذف دیجیتالی سبیل سوپرمن انتظار زیادی نمی‌رود.
فیلم لیگ عدالت قرار نبود
دنیای بهم ریخته‌ی دی‌سی را نجات دهد
و قطعا هم این کار را نکرده است. چند ابرقهرمان که از قضا مهم‌ترین گروه قهرمانی دنیای کامیک‌های دی سی (و حتی کل دنیای کامیک‌ها) را تشکیل داده‌اند
در فیلمی جمع شده‌اند
جوک می‌گویند و دنیا را نجات می‌دهند.
جاستیس لیگ در همین حد است؛ مبارزه‌ی بتمن، سوپرمن، واندروومن، آکوامن سایبورگ و فلش کنار یکدیگر، بامزه‌بازی‌های بری الن و تیکه‌های آرتور کری و تلاش استپن‌ولف برای نابود کردن تمام دنیاها.
روی کاغذ خیلی هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد
درست مثل تریلرهای «جوخه‌ی انتحار».
سخت است بتوان چنین دارایی‌ای در اختیار داشت و درست از آن استفاده نکرد.
چند سال پیش که دنیای کمیک‌های دی‌سی ریبوت شد و سری New 52 آغاز به کار کرد، هنگام خواندن کامیک Justice League فکر می‌کردم
فیلمی که از روی این سری ساخته شود فوق‌العاده خواهد بود.
با اینکه گرین لنترن، کاراکتر مورد علاقه‌ی من از لیگ عدالت در این فیلم نیست
و با برنامه‌ریزی بی‌نظیر برادران وارنر معلوم نیست
اصلا فیلمی از او را ببینیم یا نه
(بله، فیلم گرین لنترن برای جولای ۲۰۲۰ «برنامه‌ریزی» شده اما سرنوشت بازیگر بتمن هم هنوز مشخص نیست
چه برسد به فیلمی که سه سال دیگر اکران می‌شود)؛
فیلم لیگ عدالت نتوانست پایین‌ترین انتظارات من از اقتباس سینمایی چنین کامیک بوک خوبی را ارضا کند.
جاستیس لیگ در شرایط بدی قرار دارد.
نه افتضاح است نه فک‌برانداز.
نه از آن متنفر می‌شوید نه عاشقش.
از بعضی سکانس‌ها خجالت می‌کشید و می‌خواهید سالن را ترک کنید
اما به سکانس دیگری چشم دوخته‌اید.
خوبی بدی ها
مجموعه‌ی خوبی‌ها و بدی‌های یک فیلم ابرقهرمانی در لیگ عدالت وجود دارد.
آنتاگونیستی که می‌آید و می‌رود (کی قرار است فیلمی از این دو دنیای سینمایی ببینیم که به آنتاگونیستش اهمیت بدهیم؟)
و شوخی‌های بامزه‌ای که وقتی کار می‌کنند، همه‌ی سالن را می‌خندانند.
همین باعث می‌شود که فیلم را دوست نداشتم باشم، چرا که نمی‌توانم مهر تایید یا عدم تایید روی آن بزنم و یک جاهایی آن وسط گیر کرده‌ام.
متوسط بدتر از بد است.
زک اسنایدر می‌خواسته همان‌کاری را که درش می‌درخشد انجام دهد
(حرف قلمبه سلمبه زدن، جدی و تاریک کردن جو فیلم و جلوه‌های ویژه‌ی بیش از حد)
و از طرف دیگر ودون دز شوخی فیلم را بعضا تا حد مضحک بودن بالا برده و همه‌چیز را برای ساختن یک شوخی فدا می‌کند.
منِ بیننده‌ی طرفدار دی‌سی برایم مهم نیست
این مشکلات فیلم تقصیر اسنایدر است یا وارنر، من می‌خواهم مهم‌ترین دنیای فعلی دی‌سی بهترینش باشد
فیلمی که حداقل آن‌قدر چفت و بست داشته باشد تا بتواند سنگینی نام همه‌ی این ابرقهرمان‌ها را به دوش بکشد.
نیم نگاهی به فیلم justice league
